ARNHEM – In de raadszaal in het stadhuis van Arnhem ligt waarschijnlijk de meest uitbundige vloerbedekking van alle stadhuizen in Nederland. Het tapijt bestaat uit een bonte verzameling van woorden, die in verschillende kleuren, gespiegeld en ondersteboven in het tapijt zijn geweven. Als kers op de taart zit er tussen alle woorden één spelfout.
(Door: Patrick Arink)
Arnhem had tientallen jaren lang een dodelijk saaie raadszaal. In een klassieke carré-opstelling zaten de raadsleden bij elkaar, terwijl het college van B&W vanaf een podium neerkeek op de raadsleden. In 2009 werd besloten dat het allemaal wel wat eigentijdser mocht zijn. Moderner en frisser moest het worden, kreeg ontwerper Ruud Jan Kokke te horen.
Nou, dat kon de gemeente Arnhem krijgen!
Het resultaat was een nieuwe vergaderzaal met raadszetels in een cirkel, want een raadszaal is tenslotte een politieke arena en een arena is rond. De achterwand kreeg een make-over met Arnhemse gezichten in het zwart op een knalgele achtergrond. Op de vraag waarom ook het gezicht van Vincent van Gogh tussen die Arnhemse gezichten is geschilderd, is nooit een duidelijk antwoord gekomen.
Maar we dwalen af.
Kunstenares Petra Hartman kreeg de opdracht om vloerbedekking te ontwerpen. Zij vroeg alle toenmalige raadsleden om twee woorden op te schrijven die te maken hebben met lokale politiek. Het leidde tot een bonte verzameling aan steekwoorden. Perspectiefnota, betrokkenheid, vrijheid, burgers, coalitieprogramma en nog meer dan zeventig andere woorden. Martin van Meurs koos voor ‘compassie’, maar dat terzijde. We dwalen weer af.
De woorden van de raadsleden werden kunstzinnig in een uitbundig patroon verweven en begin 2009 was het resultaat te zien in de geheel vernieuwde moderne en frisse raadszaal.
“Bij een timmerman liggen houtsnippers op de vloer, in deze nieuwe raadszaal liggen de woorden van de raadsleden op de vloer”, zei burgemeester Pauline Krikke bij de ingebruikneming van de nieuwe raadszaal.
Veel raadsleden zagen dat anders. Bij hen riep de vloerbedekking associaties op met de aankleding van een kinderdagverblijf.
De kritiek op de vloerbedekking werd al snel overstemd toen bleek dat er veel grotere problemen waren met de vernieuwde raadszaal. De akoestiek was zo belabberd dat het voeren van een normaal debat onmogelijk was. Een normaal debat was in die tijd sowieso al onmogelijk tussen burgemeester Krikke en raadslid Nico Wiggers, maar we dwalen alweer af.
Tegen de tijd dat de geluidsproblemen in de raadszaal met akoestisch schuim, wandschermen en een kunstwerk aan het plafond waren opgelost, was iedereen gewend aan de uitbundige vloerbedekking. De protesten tegen de vloerbedekking verstomden.
Spelfout
Wél dook in die tijd een mythe op. In de woorden van het tapijt zat een spelfout, aldus een van de raadsleden. Hij had de spelfout niet zelf ontdekt, maar had het gehoord van de tapijtleggers. Welk woord er fout geschreven was, bleef de vraag. Niemand die het wist.
Veel raadsleden gingen op zoek naar de spelfout, bang dat zij verantwoordelijk waren voor de fout die tot in lengte van jaren vereeuwigd was in de vloerbedekking. De spelfout werd nooit gevonden.
Dankzij research van de Arnhemsche Courant kunnen we hier onthullen dat er inderdaad een spelfout zit in het tapijt van de raadszaal. Als je goed kijkt, zie je de spelfout staan op de foto bovenaan dit verhaal. De fout valt bijna niet op. Maar hij is er wel degelijk.
De spelfout zit in het woord ‘wijsheid’. De i ontbreekt. Waar de i zou moeten staan, staat een spatie. Er staat ‘wijshe d’. Waarschijnlijk is de missende i ergens in het productieproces van de vloerbedekking weggevallen.
De mythe over de spelfout is dus niet een of ander bullshitverhaal. Na 14 jaar (!) vasthoudende onderzoeksjournalistiek door de Arnhemsche Courant zijn de feiten eindelijk boven tafel gekomen!
