ARNHEM – Het is vaak niet meer dan een naam in de krant; de mensen die bij de jaarlijkse lintjesregen een koninklijke onderscheiding krijgen. Maar wie zijn de mensen achter die namen? In een serie artikelen belicht de Arnhemsche Courant de mens achter het lintje. Vandaag: Grace Roetert.
(Door: Joanne Verhulst)
Een deel van onze maatschappij, zoals het verenigingsleven en de sportclubs, draait op vrijwilligers. Mensen met hart en ziel voor de zaak. Onmisbare harde werkers, vaak van de oudere generatie. Terecht dat onze Majesteit, koning Willem-Alexander, ze eens per jaar op de dag vóór zijn verjaardag in het zonnetje zet met erkenning voor hun decennia-lange toewijding door middel van het bekende “lintje”.
Grace Roetert is een van de ontvangers van een onderscheiding. Ze doet met een energiek gebaar en grote glimlach de deur open en wanneer we aan tafel zitten met koffie begint ze enthousiast te vertellen. Zoals de meeste gedecoreerden was ze met een smoes naar het gemeentehuis gelokt. Zij en haar man kennen Bob Roelofs, de wethouder van onder andere Sportzaken en met hem hadden zij een afspraak.
Grace had nette kleren aangetrokken, omdat ze ’s middags ook een presentatie zou geven op kasteel Middachten als bestuurslid van het Jeugdfonds Sport en Cultuur van Gelderland en tussendoor zou ze ook nog even naar de kapper. Om vervolgens ’s avonds nog naar een vrijwilligersavond van Ome Joop’s Tour te gaan. Haar man kreeg het benauwd van al die plannen, maar zij had nog niets door. Ook de datum riep geen argwaan op.
En zo was er dus eerst een kopje koffie in de kamer van de wethouder, die daarna vond dat ze in de grote hal vast betere koffie konden krijgen en ook nog iets lekkers erbij. Grace verwonderde zich wel over al die goed-geklede mensen, maar dat er iets te gebeuren stond begreep ze pas toen ze haar kleinkinderen zag in het gezelschap van hun ouders, evenals ook haar andere twee kinderen, plus nog twee oma’s en andere bekenden.
Ze was als een van de laatsten aan de beurt en bescheiden als zij is drong nog niet door dat zij in het middelpunt van de belangstelling zou komen te staan en geridderd in de Orde van Oranje-Nassau zou worden.
Een steentje bijdragen
Vol trots pakt ze het prachtige koffertje erbij, waar de onderscheiding zich in een apart etui bevindt, met nog een oorkonde en wat algemene informatie. Het was allemaal heel goed geregeld, vond ze, zelf de spreekwoordelijke “regelneef” met organisatie-talent. Lachend vertelt ze dat ze zelfs in het kraambed nog lag te bellen om iets voor elkaar te krijgen. Ze heeft bergen energie, is een vlotte communicator en heeft vooral ook een grote maatschappelijke gedrevenheid om zich in te zetten en nuttig te maken, vooral voor mensen die het minder goed getroffen hebben.
Het aantal organisaties waar zij haar steentje, zeg maar rustig gróte steen, bijdraagt is indrukwekkend. Ze heeft met anderen in 1988 Stichting Gaandeweg opgezet en werd het bestuurslid dat zich vooral inspande voor fondsenwerving. St. Gaandeweg organiseert vakanties voor gezinnen, waarin een kind kanker heeft en de ouders niet financieel draagkrachtig genoeg zijn om dit zelf te bekostigen.
Aanvankelijk kwamen de inkomsten vooral uit donaties en particuliere initiatieven. Later ontving de Stichting ook subsidie van het KWF tot 2015. Toen moest het geld ergens anders vandaan komen. Zo heeft Grace het voor elkaar gekregen dat een grote groep mensen, waaronder zijzelf, geld inzamelde door de Mont Ventoux met de racefiets te bedwingen. Ook organiseerde zij Gaandeweg Funvaart, met 24 sloepen door de grachten van Amsterdam. Vanaf 2010 werd Grace voorzitter en wist te bereiken, dat zo’n 200 gezinnen per jaar op vakantie kunnen om nieuwe kracht op te doen.
Sport
Maar een lintje krijg je niet zomaar en ook niet voor maar één activiteit, al doe je die vele jaren lang. Grace was ook nog voorzitter van de tennisclub in Heerenveen, haar voormalige woonplaats, bestuurslid van dovensportvereniging Liever Sportiever, actief bij atletiekvereniging Ciko’66 – waarvoor ze eigenhandig in 2016 het 50-jarig jubileumfeest organiseerde en daarvoor beloond werd met de Gerard Tebroke beker. Tussendoor heeft ze ook nog drie jaar een opleiding gevolgd als doventolk/vertaalster, wat goed van pas kwam bij Liever Sportiever.
Ze is niet alleen heel actief in al die besturen, ze is ook zelf een enthousiast sportster. Dat heeft ze van huis uit meegekregen en dat geeft ze ook aan haar kinderen door. Vroeger waren het vooral zwemmen en tennissen, nu zijn het hardlopen, wielrennen, paardrijden, padellen en toen dat allemaal niet meer mocht vanwege de corona-epidemie stapte ze over op golfen.
Heeft haar ridderorde veel veranderd? Dat niet. Ze deed alles met liefde en dat blijft zo. Er waren wel veel leuke reacties en ook veel bloemen, maar dat duurde hooguit een week. En de bloemen moest ze weggeven, omdat ze kort na Koningsdag op vakantie ging. De ridderorde zelf wordt niet gedragen, maar het bijbehorende speldje hoopt ze toch nog eens te dragen. Wie weet in combinatie met een Vierdaagse medaille…
