door Kees Crone
In juli 2023 verscheen bij Uitgeverij Kontrast uit Oosterbeek ‘De Rijn, de fles, de boeren en Vites’. De opvolger van het bijna gelijknamige ‘De Rijn, de fles, Arnhemse meisjes en Vites’ uit 2017. Remco Kock, woonachtig in de Arnhemse binnenstad, kroegtijger en journalist bij De Gelderlander, doet in 250 pagina’s verslag van zijn (oude) belevenissen in het Arnhemse.
Ik schreef halverwege deze maand in mijn recensie over Spijkerportretten van Stef Ketelaars dat de Arnhem-liefhebbers de laatste tijd wél op hun wenken worden bediend. Zo verschenen Jan de Vries’ vernieuwde Canon van Arnhem, de biografie van Loesje, de Spijkerportretten van Ketelaars, het veertigjarige, volwassen Arnhems Meisje en dus eerder het boek van Remco Kock. Maar liefst vijf publicaties in een half jaar tijd waarin de stad Arnhem een belangrijke rol vervult.
Drie jaar geleden recenseerde ik Kocks Mojje luustere, (on)bekende Arnhemmers vertellen en halverwege vorig jaar Het Mensenpark, De wonderlijke evolutie van Burgers’ Zoo. Ik beschouw mijzelf dus als Kock-kenner.
In mijn recensies van zowel Mojje luustere als Het Mensenpark vond ik Kock soms erg grappig. Een man met humor, die zich bij tijd en wijle mag vergelijken met oud-Arnhemmer en Vitesse-fan Marcel van Roosmalen. Over zijn laatste bundel uit juni jl. ben ik minder enthousiast. Er staan nogal wat oudere columns uit De Gelderlander in die hij waarschijnlijk terugvond in zijn pc. Een column waarin Rudy Kousbroek een hoofdrol speelt mag dan best wel grappig zijn, maar is ook wat over de datum. De beroemde raamexploitant, kunstwinkelier en worstelaar is immers al ruim een jaar niet meer onder ons.
Om het positief te formuleren, Remco Kock groeide (sic) wel de afgelopen jaren. De boomlange auteur was in zijn publicaties uit 2020 en 2022 méér op dreef dan in deze laatste bundel ‘De Rijn, de fles, de boeren en Vites’ – met oudere columns – uit 2023.
Foto: Remco Kock (links) halverwege 2022
